Pusula seni gösteriyor
her kavuşma öğleden sonrası takvimde
Oysa gittin koca bir ayrılık kaldı elimde
Med-cezir sonrası
kıyıya vuran denizyıldızları kadar çaresizim karşında
Keşkesi yok artık,
dönüşü yok, hataydı
yaralı yüreğimde seni saklamaya çalışmak
Şimdi ne kopabiliyorum senden
ne de düşünü kuruyorum düş gecelerimde
Bir sen yoksun gecelerde
çırılçıplak bütün yüreğinle…
Oysa en elzem sendin benim için
yaşanılası coğrafyada


Koca şehir küçük odam,
gökdelenler ortasında yıkımı bekleyen
kerpiç ev gibi çaresizim
İçimde Kürdili Hicazkâr acılar, Hüzzam!
Teli kopuk keman sesi sesin
Sesimi duyunca hüzünbaz bulut gözlerin


Ben camlarını tırmalıyorum;
aksi sedan düşerken yağmur sonrası odamın
Senin gözlerinde acıya gebe susuşlar
Kaçıncısını aldırıyorsun gözyaşlarının


Hangi iki yürek arasında kalakaldın zavallı yüreğim
Ceketimi giydim
haydi çıkalım
ayaza ve yağmura inat
göğü yırtılmış gecenin kollarına
Kaçıncı sigaranın başını eziyorsun
kül tablasında ellerim
Bunca acı bunca eziyet
hangi yüreğin bıraktığı telaştır üzerine
Acıya öykünür yürek,
kucak dolusu mutlulukla
kapı aralığında beklerken beklenen…


Şimdi neresinde kaldık heba edilmiş ömrün
Hangi duraktan bineceğiz son yolculuğa
Hep acıyı yazmış ellerim,
son durakta son otobüsü beklerken
otobüs camının buğusuna yansıyan
sevgilin suretinde.


Bu akşam şiir satıyorum yüreklere ucuzundan
Kumdan yapılmış değil, ateşle harlanmış
Denizin ortasında savrulan bir geminin kaptanıyım
Su alıyor güvertem bütün tayfalar terk etmiş
Batıyorum tutsana dümenimden


Yüzüme bak şimdi
o hep kül bastığın yaraları göreceksin
Hep içine oturmuş acılarla sohbete duran
resmin önünden geçeceksin
Kurumuş çatlak dudaklarımın arasından kopan her hecede adın
Yağmur duasına çıkmış bozkır
kuraklığında ıslak bedenim
Her şeye alışılır acıya, ayrılığa…
Bir alışılmaz yokluğuna…


Avazım çıktığı kadar susuyorum!
Söylenecek kelimelerin hepsini tükettim
Bu yaşadıklarımız bir sanrıdan ibaret
Kendine bile sözü geçmeyen bir adamın
Şiire hükmetme çabası
Yoksun artık!
"Elma, ağacından çok uzaklara düşmüş"
Yaşananlar
bebeğin bile görmeyeceği karışık düşmüş…


23.04.2008-Ağrı