Toprak Su Ve Güneş
ak düştü saçlarıma döküldü kipriklerim
yine gitti gençliğim saklıdır bütün bildiklerim gözledim iç çekişlerimi toprak neylesin umursamadan yürüdüm yıllar yılı kovaladı yollar ise nafile. sakladım gizlice ağlayışları mı yaşlanıyordu gizlice beden zamansız doğdu güneş gökte bulut varken. toprak çatlak hasret kalmış suya eller ise nasırlı dünyada var ölüm uzak değil insana tükenecek bir gün son nefes. mevsim duyar sesimi damla damla düşer gözyaşlarım toprakta hüzün vardı birde yalnızlığım ve gözyaşım sabahın ilk saatinde izliyordum güneşi. gönül ferman dinlemedi hüzün koydu içime soramadım bulutlara yağmuru pusu kurmuş ölüm kayboldu yalnızlığım ölümsüzdü sanki toprak su ve güneş... Hüseyin YANMAZ 23/03/2012 |