Yaşamak Bu Yangın Yerinde“Zalime boyun eğmeden Acı tütün ziftlenmek Kül olmuş yangınlara” Oysa! Ellerimiz kör bir kuyuya Su döküyor yüreklerden Parçalanmış ekmekler Kan doğranmış kader Umut hangi gemiye Yüklü… “Şehrin tüm sularına zehir Tüm yüzlerine kezzap” Gramladım benliği Naylon bir çadırda Kağıt gemiler yüzdürecekti Sekiz çocuktan en küçüğü Acılar bizi sınıyor durmadan Alınterinde yıkanan günsüzlük İçerledik; Günümüzü uzattılar ses yok Budağımızı kanattılar Göz göze gelmeyin Duvara öksürün Kan tükürün Biz iki bükülmüş tel gibi Kopuyoruz birbirimize İçerleyip boş ver diyerek Hayata… Bir Zulu kabilesinin ateş dansındayım Ayakları yere basan cesaret Al basması gülüşlerde esaret Kaçak güreşmek erliğe girmez Üryan güreştik beton tozlarında “Kalbimize dikilen kuleler gibi Bir avuç tarlaya nasip olmadık” Yine yandı insanlık Hoyrat şehirlerin İzbelerinde… Canımız çıksa da gıkımız çıkmadı Acılar kimlere peşkeş çekilir Anlayamadık… |
Kendi düzlemine okuru çekebilen
nadide Kalemden
isyanını dizelere gömdüğü bir Eser daha
çok güzel dedirtti..bana gene
Sevgimle