ADINI UNUTAN ŞİİR !Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Hayatımda onun kadar dosdoğru insan çok nadir tanıdım..özü sözü bir olan, hangi yandan baksan aynı olan.. tıpkı bakıldığında hiç yokmuş gibi ardını gösteren camlar gibi berrak, tertemiz olan..riyayı,yalanı otağına almayan,sadakati doruklarda yaşayan..kederleriyle barışık olan,derdini seven,başkalarına yansıtmayan..vefayı hayatının odağına koyan..içi dışına ayna,sözleri yüreğe serlevha olan...
Onlarca arkadaşın olacağına bir dostun olması yeğdir..işte böyle bir dosta sahibim şükür ki.. o benim 20 yıllık kadim dostum,dünya ahiret kardeşim.. Zafer’im... Benim yıllar yılı kahrımı çekti,ben anlattım genelde o dinledi..sıkılmadı,darılmadı,kızınca çekip gitmedi..mutmain gönlüyle dinledi..dertlerimi eleğinde eledi,yumuşattı ve sukunete yol almamı sağlayan abı hayat sözler söyledi hep... Oysa ben bilirdim ki onun yüreğinde asla tamiri mümkün olmayan bir derdi,kapanmayan bir yarası vardı..öyle açık açık konuşmayı sevmezdi..hep içine atardı..belki de anlatılınca deva olmayacağını bilirdi.. ya da onu zaten anladığımı bildiği için benim kadar sözcüklere sığınmazdı... Üniversiteden beri yazdığım her sevda şiirimde onun da sevdasının izlerini yansıttım..ben bu kadar vefayla seven başka birini tanımadım ömrümce..içinde hiç kimselerin ulaşamayacağı yakutlardan örülmüş nihan bir köşede hiç zevale uğratmadan sakladı hep sevdasını.. ve ben, sevda şiirlerimde kendi hayatımdan aldığım ilhamların veya gördüğüm duyduğum sevdaların senaryolaştırılmasının yanında onun zamana yenik düşmeyen sevdasından da aldım ilhamımı... O çok şey anlatmazdı evet,ama ben yaşadığı her şeyi ruhumda hissederdim..zamanın belki hiç solmayan bir diliminde başlangıcına az çok vesile olduğum bu sevdanın böyle ötelere değin süreceğini nereden bilebilirdim ki! Mevlana Hz.leri ne güzel ifade etmiş :Hayat,gülmeyi;sevgi,hak etmeyi;vefa,unutmamayı;dostluk,sadık kalmayı bilenler içindir. Sen her şeyin hakkını vererek yaşıyorsun benim can kardeşim..sen unutmamayı vefadan bilenlerdensin..sevgini her daim içinde ilk günkü gibi saklı tutabilecek kadar yüreği güzel olansın..sadakati ruhuyla yaşayansın... BU ŞİİR; SENİN O GÜZEL,VEFALI YÜREĞİNE YAZILMIŞTIR KARDEŞİM..DOSTUNUN HEDİYESİNİ KABUL ETMEN DİLEĞİYLE... (...Özelde kardeşimi düşünerek yazdığım ve ona ithaf ettiğim bu şiir; vefayı,unutmamayı gerçek bir sevdanın ayinesi sayan tüm gönüllere de bir hitaptır,bir hasbihaldir aslında... ) Vefayı hayatının her ânına kuşanmış olan bir gönle..can dostum,kardeşim Zafer’e... Bırak yaksın bu acı, yaksın yaktığı kadar ! Yanmanın akıbeti kül olmak değil midir? Varsın kapanmasın hep açık kalsın yaralar, Ruhun tenden isteği, kavrulmak değil midir? Bir su kızgın ateşe ne kadar dayanırsa, Sen de hasrete tıpkı öyle dayanmadın mı? Bir gönül serap ile ne kadar aldanırsa, Sen de her doğan güne öyle uyanmadın mı? Gözlerine sürgünü ebedi eyleyip de Böyle deli divane bağlandığın yetmez mi? Her seher öncesinde türküler söyleyip de Korlar içerisinde dağlandığın yetmez mi? Kaç baharı eskittin, gül yaprağında solan! Ömrünü heba etmiş, ömrünce seveceğin. Tek sen misin zamana yenilmeyecek olan.. Bak nasıl da tarumar yıkılmayan yüreğin! Visale erer misin kendine eziyetle ? Kaderden öteye yol var mıdır söylesene! Hele sukuneti bul,teslim ol da sabreyle , Bir de hislerin kadar aklını dinlesene!.. Ne diye yıllar yılı içinde tutasın ki! ‘Bir duyguydu,geçti’ de savur gitsin boşluğa. Neden gece olunca umutla yatasın ki! Veda etsen diyorum artık bu sarhoşluğa. Haydi yaslan duvara, sığın yüce Allah’a.. Bas kezzabı kalbine bir avutmayı dene ! Kapılar kapansa da açılır hep felaha.. Mümkün değilse bile bir unutmayı dene !... …………………………………………………......……………………mürsel emre doğan ,İstanbul… |
bakmışısınki birgün ömür tükenir
yüreğinize sağlık güzel anlamlı bir şiirdi saygılar