Ne gülene yâr oldu dünya ne ağlayana Yüreklere hep hüzzam, yanaklara nem kaldı... Bir heyulayla herkes savruldu dört bir yana Çok bilmişlere ahkâm ve şaire gam kaldı!... ...
Sıcacık gönülleri buz olup dondurdular İncittiler, virane bir eve döndürdüler Aldılar umutları, dumansız söndürdüler Bülbüle vuslatsız dem, şaire elem kaldı!... ....
Kuş tüyü yataklarda ömrünü geçirenler Mazluma dert içinde bin derdi içirenler Ve kendine vebalden hayaller biçirenler Mağrura birçok kıdem, şaire erdem kaldı ...
Yokluğu yaşattılar varlıkta iki göze Güneş doğarken hasret bıraktılar gündüze Ama bırakmadılar hiç kendi kendimize Kör bir yaraya merhem, şaire özlem kaldı ...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
ŞAİRE KALEM KALDI şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
ŞAİRE KALEM KALDI şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
üstad yeni başlıyor hayat resmen.. dertler haddini aştı.. acıya tebessüm... lakin acı da tebessüm de haddini aştı..
sıfırı tüketince yeniden başlayan başlar, başlayamayanın toparlanması zordan öte.. :) bir tebessüm tadına..eski dualarımdan(yenisi yok artık) gönderdim tertemiz bir buket.. sevgilerimle..
Sabır olmadan hiçbir tohum topraktan çıkamıyor, ağaçlar çiçeğe ve meyveye duramıyor. Umumi manada şiirde, şaire hayatın hep hüzün tarafının kaldığını anlatmaya çalıştım hocam. Sonuçta yüreğinden hüznü imbik imbik damıtıp mısra yapan değil midir şair...