ünzilesakindi aslında gece öyle başladı dudakların kızıl bir denizdi gözüm yemedi ‘’ bu kıyıdan ötekine geç ‘’ demeyi önceleri biraz anarşist çıldırmış ve karanlık gölgeler vardı peşimizde yangın çıktı yine hepsini uykuya verdik göz bebeklerinde dudaklarında ‘’ sesimi duydum ‘’ sandım kanadı çekilmiş bir kuşun oysa ölmüş annesi avuçlarımın seni öperken buldum pencerelerin pervazı aklımı uçurdu bahçedeki güllere düştü dilimin pelteği yine bir heyecan bastı göğüs kafesimdeki gerçeği su uyuyor düşman uyumuyor bu mevsim yağmurlar şu sıra sesimden sonra düşüyor kaldırım diplerine sus pus oluyorlar harfler var peşimde dik yuvarlak ve basık kırık kırk küpün içinden süzülen düşüm aşk seni yeniden doğurmak için |