Full Yagünleri soyarsan kırlangıç sesleri hep fakir eskisi kadar sıkı sarılmıyordur susamış ağaç kökleri. indiğin birkaç basamağı eksik merdiven yaşlanmış en son bir çocukluğa inmiş kanlar içinde yaralı. adımı söylerken sesleri tükeniyor, kan kaplıyor ceketini pazarlarda bozduran babaları. yalanlarımı sunuyor bu yaşamışlık şimdi sana, iyi niyetimi. hiç unutmuyorum: o gün kapına bırakırken nasıl korkak ve üşümüştüm sen daha iyi bakarsın, iyi bir hayatı olur diye ellerimi. Necmettin Topçu |
sadce basligi anlayamadim...
nefisti...