yakamozkoynumda yokluğunla ne vakit sabahlasam o koy’da yârlığın daha da bir koyuyor yokluğun koyu siyah... çokluğun... eyvah. o koy’un akşamlarında ah... yaprak arası kuytu bulut getirip bırakıyorlar masama dokunmuyorum. bardağıma buz koyuyorlar gözlerime tuzlu sevda artığı biliyor musun? çok dokunuyor. o vakit anlıyor güz gözlü kadın tam da saz elli kız çalamayınca şarkıyı zira yokluğun başı ezilememiş yılan hani bilse ki beş bahar sonra koku verecek gül’dür varlığın güç de olsa çalardı kız inler inler söylerdi kadın suç da olsa. anlayacağın... sözünü tutamamış şarkılar var ya alnıma döküp gittiğin saçlarından da talan. ve çok değil daha önceki akşam datça’nın koynundaki o koy’da kimsenin tanımadığı yağmurlu bir asfalttı koca ankara. gerisi yalan. gerisi yalan. JD/ Datça-Hayıtbükü |
ne vakit sabahlasam o koy''da
yârlığın daha da bir koyuyor
yokluğun koyu siyah... "
güzel dilimizin şiirselliğine tanık olmak için yukarıdaki dizeler yeterlidir.
kutlarım, şair..