SAATLER YALNIZLIK'a GELMEK ÜZERE
SAATLER YALNIZLIK’a GELMEK ÜZERE
Saatler "yalnızlık"a gelmek üzere. Güneş yavaş yavaş çekiyor perdelerini. Yerini ümitsizliklerle dolu geceye bırakıyor... Ve ben yine tek başımayım. İçimde yarattığım sahte bir prensesle ; Dolaşıyorum bu ac’İztanbul’da. Kendimi kandırıyorum boş vaatlerle. İmkan bile vermediğim hayallerimle... Sonra kendimi dört duvar içinde buluyorum , Nasıl ve ne şekilde geldiğimi bilmeden. Sonra bir merak ; - "Kapımı bu sefer biri çalacak !" diye heyecanlanan yürekle Bekliyorum ince zarif bir sesi. Ya da içimi ısıtacak ılık bir nefesi. Olsun be ! Gelmeyen de ayıp etmez. Kayıp bir yüreğe gelmekle... Ama asıl ölüm sadece bedenen bir fiil değilmiş ! Asıl ölüm İçindekilerle beraber toprağa girmekmiş ! Emre Ay |