SENSİZ/LEŞTİM
Meğer saçmalamamın nedeni hasretinmiş ;
İçimdeki sen ölünce anladım. Yüreğim , bulut renkli sayfalarımı kanatmayınca Saatler seni göstermeyince Takvimler seni anmayınca İsmin, şiirime bile uğramayınca anladım ; Senli ruhumun sensiz/leştiğini. Meğer saçmalamın nedeni sevdanmış ; Baş ucumdaki saatimin yalnızlık diye atışlarına kulak asmadığımda anladım. Tebessümlerinin yerini ay ışığı alınca Gecemin, sensiz de aydınlandığını Düşlerimin, düşüşlerle de yıkılmadığını Parmak aralarımn, sensiz de ısınabildiğini görünce anladım ; Sensiz ruhumun ben’le mutlu olduğuna. Meğer saçmalamamın nedeni yokluğunmuş ; Okul defterimde şiirsiz sayfalara rastladığımda anladım. Kalemimin seni intihar ettiğini, Mürekkeplerin gözyaşı aromaları dışında da olabildiğini, Kalbimin, artık aşk aşk diye atarak Kulaklarını çınlatmadığını görünce anladım ; Sol kulağının hala beyaz oluşuyla. Meğer saçmalamamın nedeni sesinmiş ; Telefondaki hiçbir sesi senin sesine benzetmediğimde anladım. Rüzgarın , şarkılar söylediğini, Şarkıların dili olabildiğini, Dilin de , aşk denilen ölüme ritim uydurduğunu Sensizliğimin, en ürpertici çığlığım olmadığını fark ettim; Selam’ın yerine sela’n gelince . Meğer saçmalamamın nedeni benmişim ; İçimdeki senin "biz" olabildiğine inanacak kadar şizofrenmişim. Emre Ay |
İçimdeki senin "biz" olabildiğine inanacak kadar şizofrenmişim.
çok duygulu ve özeldi.
güzel bir çalışmaydı değerli kalem.
tebriklerimle.
AYKAÇ