KURŞUN MÜREKKEP
kimin umurundasın ki aromalı bakışlardan,
ben diyârı yüzüme kasıtlı bir yapay deprem icat etmiş ki ruhumun sol kanadından doğan kanın yalnızlık kokması otopsisi. takvimlerin varlığını reddederek saatleri soyutlaştıran geçimsiz hatıra yoklamasıyla da o kürtaj edilmemiş anın öznesi yıldızlardan daha seyrek bir boşluğun dolu görünen biçimde versiyon. matematiği âciz bir yöntem olarak dört işlemi tek şiire devreden bir unsurun doğumuna ebe, otopsiye özne olanın kaleme söz hakkı tanıdığı gecede, ilk hecede, son noktada. masala batırılıp çıkarılmış hayatın aynaya çarpmış suratındaki ifadeyi en objektif bir haliyle özetleyen ruhun, saçlarımın sıklığından daha sıkıcı rolde kimlik edinmesi yanlış bürünüm. ve mürekkebin ellerimde kendini asması kelimelerde kendimi ilk öldürüşüm. Emre Ay |