asalet
Tam da telli duvaklı şiirler yazmaya niyetlenmiştim sana
Derken …Aktı elimdeki kına! Şimdi hangi atın terkisine atacaksın o gelin hislerimi Hangi sözün soğutacak içimi Ki içimde hızla büyüyen bir buğz Isırıyor tüm iyiniyetlerimi Ben yine ağlarım ardımdan, giderken kendimden Sen bile duymazsın terkedilmişliğini, içimdeki benden uzağa düşerken Zaman yavaş, zaman düşman incinmişliğime sokulurken Hangi ele sarılsa ümitlerim, kanı çekilmiş bir damara tesadüf ediyor Lime lime bir yakarış, linç edilmiş bir duaya saplanıyor –batıyor- Kar bile öperken toprağı hüzün bırakmış, sen çamura yatmışsın çok mu! Değil… Yine de böyle hayal etmemiştim gidişini Terketmenin de bir asaleti olmalıydı. |
insanın kendi içinde sakladığı merhametin misafiridir
harika idi,
sevgimlesin