Yalnızlığın Anımsattığı
yaramdan akar
yağmurdan kaçıp kendi mezarına tutulan bir gökyüzü boğazına dayanmış bıçak gözyaşımın ah gözlerim hiç ağlamazmış gibi yapar sırlar kalburumun içinde cenin gibi uyuyan tüm bu yalnız zamanlar kalburumu doğduğum günden beri ağrıtan belki bir bardaklık belki bir okyanus kadar suyum karanlıktan bozma daha yakından bakınca daha yakından dokununca silinir gider tebeşir ellerin |