Şiir yazamayacak kadar yorgunum
Şiir yazamayacak kadar yorgun
Dünle sevişemeyecek kadar bezgin Yarına düşemeyecek kadar nefessiz Şimdiye karışamayacak kadar acizim bu gün Üzünçlerimi üzmeyecek kadar sahipsiz Gölgemi geçemeyecek kadar güneşsiz Uçurum gözlerine bakamayacak kadar cesaretsiz Bulutlara dokunamayacak kadar poyrazım bu gün Kanat sızılarımdan akan kan değer dilime Yaradan olurum çektiğim acıların huzurun da Kanatlarımın paslanmışlığı canımı yakar gıcırdayarak Ayırmadan kendimi sevişmeliyim kendimle Nedir ki söze dökülen içine sakladıklarının yanında Kemir beni Etlerim kemikleşen acılarımla yoğrulmuşken… Mehmet Selim Bataroğlu |