Beklemez Ölüm Telaşlı
Ne ölümler gördüm de...
Yenilmedim ölüme. Es geçti hep bana Ecelimle yoldaş oldum Kaç kez asıldı boynuma? Yaftalarda yazılı adım Kıyamadı Azrail’im, Tutuştuğunda yüreğim. Tenimde yandı parmakları, Bakışlarımın kıskaçında Dondu avuçları ayazımdan, Buz kesti saçağımda Ufalandı darbelerle Sel oldu çığıl çığıl, Gün benim günümdü Şimdi olamaz ölüm; Öteki taraf sen ve ben Çek ellerini üzerimden Ruhum kiralık değil. Gülümsedi karşımda, Bir sinsi edayla... Aynada ki Şeytan’a Hayat yaşayandan yanadır, Terazi O’na tartar hep, Hesap soramazsın günlere Zordur içten gülmeler. Ölümse ölüm, ne olacak? Hadi oradan diyemezsin Küstâh bir göz süzüşe Direnirse damarında kan, Toz konduramazsın gerçeğe Yeminsiz olmazmış yalan. Kaybettiysen bir ladesle... Bitmiştir sana yaşam! Hangimiz kaldı ki... Mezarsız ortalarda? Ve...toprağa düştün gördüm! Efil efil esti meltem Gün senin değilmiş meğer, Ayak sesleri yaklaşıyorken, Gelir ecel çatık kaşlı İçerlerde bir yerlerden Giyinmişsen ateşten gömleği, Yolun uzundur ve taşlı, Beklemez ölüm telaşlı. |