K/Özün Tiryakisiyim
Bu şiir sana yazıldı…
Şubat ortası zemherisinde Her kelimesi fırtına, kar ve buz Donuk bakışların ötesi… Kutuplardan kuzey denizine… Kıtalar üşüdü zamanın kucağında. İşlenmemiş suçlara bulanmışken ellerin Gecenin gözleri görmedi silinmiş izleri Mahrem güzellikler şehvetten ıslakken, Pusu da ağlatmayı bekletiyorsun! En kutsal dilenciyim, gönülden yoksun. Lodos artıkları yığdın ücra köşelerime Sen hangi denizin kudurmuş dalgalarısın? Hangi ateşinle yaktın, sine-i mabedi? Ve hangi yosma da aşk bu denli cemre? Hükmü yok küllerimin bilesin! Bir beni ekleseydin ya gülüşlerine… Vurulmazdı yetimliğim böyle yüzüme Ömrümü törpülediğin acı yanıma Son gelişinmiş meğer duyamadım. Yol ayırımda dökülür sessiz çığlıklar Denk gelmedi bir türlü gölgeler. Etrafında dönerken tüm gezegenler Bir tek sen… Kuzey yıldız kaldın. Sığamadım; gözlerinin kuytu limanına… Dümeni kilitli gemiyim haritasız, pusulasız Kılavuzu kayıp bir noktayım, rotasız Sancaktan girmişim dümen suyuna. Kentinde olmak vardı şimdi… Sigara izmariti yarımlığı yanık beste gibi… Sevgilinin ilk kiraz tadı dudağından, Kâtibimin nihavent makamı sedasında… Yudum yudum sükûtu mey edip bir katre, Mest olmak vardı, Neyzen’in Galata’sında. Dünya’yı adam yerine koyduğum gün! Kaybetmemişsem adamlığımı… Alevden sarın kefenimi üşütmeyeyim! Çünkü ben… Yalnızca tek senin, Bir de… K/özün tiryakisiyim. |
Kaybetmemişsem adamlığımı…
Alevden sarın kefenimi üşütmeyeyim!
Çünkü ben… Yalnızca tek senin,
Bir de… K/özün tiryakisiyim.
Vurucu finaliyle serzenişli güçlü duygularıyla etkindi şiiriniz.
Kutlarım.
Saygılarımla.