Seninle Üşüyorum
Özlenen bir baharsın
Gül yaprağında çiğken, Kirpiklerinden kırağı dökülür... Dona kalırsa bakışlar, Her yeni cemrede unutulur kışlar... Bir tek sen kazınırsın hafızalarda... Uçurumdayım, dönüyor başım Bende tufan yeriyken özlemek Ne haddine sarhoşluk senin? Kim düşünür seni, kim üzülür? Benim kadar. Masumca yıkılır duygular, Tenini koklamışsa bahar Hazan yaprakları kururken, Bitersin sessizce... Avutmaz beni yokluğun Kaybetmiş tükenişler de umut, Son bekleyiş olur Sahipsiz mezarlarda Okunur sanma fatihâlar Kimsesizlik kol gezerken. Bozulmaz büyü muskalarla Azalmaz üflemekle acılar. Geçip giden sevdalara inat Karlar yağar üstüne, Erir saçaklarda buzullar, Hangi göz değmişse tene, Bahtındır kalır her dem. Taze yaradır gün kanar Üşütürsün, seninle üşür kainat... Sallanan bir koltukta, Bildiğini okur zaman Kaybettiysen bir ladesle, Borçludur sana yaşam. Musalla da yatarken sen... Üşümek bile seninle güzel... |
özlemine değen
sağlıcakla kalın dost