YAŞAMIN MORGUDUR,AŞK
Zamanın elinde
Dengin anahtarı, Açıyor birer birer Yaşam kapılarını. Kalmadı Söylenecek hiçbir şey. Umutlar, Kaf Dağı’nın ardında. Kundaktaki Bebek çığırtmaları, Ömrün üzerindeki giysi. Nasıl girdik bu labirente, Çıkış yolu neresi. Bilinmeyen denklerim Saat başı çanları çalıyor. Üşümüş kar taneleri, Çıyanların Mükemmel raks edişlerini Seyrediyor. Anlaşılamayan Nefesler düğümleniyor, Masum boğazlarda. Kokuştu tüm renkler. Aşk; Loş mahzenlere hapis edildi. Dışarıda, Keyfe keder, Yaşamla ölüm Doyasıya öpüşmekteler... (13.12.2008 tarihli 7.şiir kitabımdan) |