a n n e ö l ü y o r u m
dağlanıyor gün
ağırlaştıkça gece anne ölüyorum lütfen çay koy Plevne’ye gitti gelmiyor cehennem gelmiyor ölüm anne üşüyorum camı aç savaşmak anılan köklerden sökük bir hırka gibi uzat ellerini ateşim var anne ses ver pazartesi soğuk salı soğuk çarşamba perşembe ve cuma haftasonu üşüyorum buz tutuyorum taşlanıyor bulutlar kristaller kırıldı paşabahçe dolmabahçe kırılıyor dökülüyor üstele üzerime gel belki yüzün hala ölmemiştir yanıyorum ayaklarının altında üstelik gömleklerimde ütüsüz ellerin yok giyilmiyor burada hiç yaşanmadı sancıların rengi bahar korktu, yoksun anne ölüyorum Merve Taşçı -10.02.2012 |