BARIŞ MANÇOgülpembe’nin dönmeyişi gitmez bitmez ağrısıydı sesi demir dağlara merhamet çağrısıydı. yunusça, pir sultanca, zeybeklerce, efelerce sevdi vatan toprağını; şarkılara ince ince ördü vatan toprağını. bakışı da, gülüşü de, o rüzgârlı saçları da barışı yeşerttiler gönül tarlalarında. kalbi sevda denizi çok verirdi, çok alırdı; sevilmenin böylesine bir kalp nasıl dayanırdı? evet, nasıl dayanırdı? ve patladı sevgi topu küstü gitar telleri, kol düğmesiz kalıverdi gitarcının yenleri. süresiz bir yolculuğa koşar gibi yeniden çıkıverdi göklere nota merdiveninden. japonya’da çiçekler uykusunda ağladı, oysa manço öldüğüne kendisi inanmadı. |
mekani cennet olsun..Baris Manco cok özel ve güzel bir sanatciydi..