o’nu anlatmak için
bilirim sözcüklerin gücü yetmez.

çünkü o,
düşünceyi tohumlayan mantık,
yıldırımları, şimşekleri
uslandıran eldi.
gülücüktü dudaklarda,
soframızda katık.
bizden bir şey almadı da
hep kendinden verdi,
kendini verdi.

çünkü o,
bu toprağın özündeki ruh
başlangıçsız ve sonsuz;
taşıp gelmiş, aşıp gelmiş
zamanı ve mekânı.
öylesine büyük
doğurmuş ki o’nu bu ulus,
abartmanın yok
hiçbir anlamı.

çünkü o,
1915’te çanakkaledir,
1922’de kocatepe;
kastamonu dilinde şapka,
balıkesir’de hutbe.
köy kahvelerinde özlenen konuk,
sanatçılar meclisinde pir.
düşünürken, severken, kızarken de
tepeden tırnağa cumhuriyet’tir.

çünkü o,
gençliktir, aydınlıktır, inançtır,
hiç tükenmez umuttur.
bir uyarı: “muhtaç olduğun kudret
damarlarındaki asil kanda mevcuttur!”
tetiktedir, ayaktadır dipdiri,
nöbetini terk etmez.
kaleye dönüştürmüştür anıkabir’i
ve oradan güç alır herkes.

onur bayrağıdır ata bu yurdun,
bu ulus ölür de, o’nu kirletmez.