TUT Kİ...
Mavi bir gecenin
Karanlık düşü gözlerimi yalıyor… Bir dilencinin mahçupluğunda, Sevgi dileniyorum açılan ellerimle... Zamanın kayıp demlerinde, Çocukluğunu arayan küçük bir kızım şimdi. Kaybettiklerinin gölgesine sığınıp, Hırçınlıklar sergiliyorum sevenlerime. Acıyan ruhumun yaralarını, Kanatmak istiyorum… Sevgi kırıntılarının cimriliğini yapanları. En olunmaz zamanlarda ve makanlarda, Tırmalayarak avuçladığım ruhumu, Kor ataşe attıyorum… Tut ki üşümüşüm… Ayaz yemiş bir serçenin yüreğinde, Baharlara gözümü kapamışım. Ve tut ki dilim lal olmuş, Kelimelere garaz bağlamışım hınçla… İhanetin ve vurdumduymazlığın sesi geliyorsa, Alaysı sözcüklerde… Ve hala yüreğimin sesini duyamıyorsa zaman, Varsın olsun razıyım. Yağmalanmış bir yürekten bana kalan, Süresiz hasret olsun… remzihan |