namlunun ucundaki yaşam...adı Gonca anasının göz bebeği sakınarak büyüttüğü gözleri karaydı yüzü aydınlık o çocuksu umudu yüreğine değmişti hiçbir yeri aydınlatmayan ölüm yazgılı insanların arasındaydı Gonca hayalleri vardı her çocuk gibi okuyacaktı törelere karşı duracaktı bir sabah ablası gözlerinin önünde vurulana kadar ağlayamamıştı sadece seyretmişti hayatı boyunca unutamayacağı bir sahneyi kim kurmuştu bu oyunu kim koymuştu törenin kurallarını sevdanın yasaklarını büyüyünce ne olacaktı bir yarını olacak mı yoksa herşey bir namlunun ucunda mı son bulacaktı... 05/10/2007 |
sevdalanmak da yasak onlara...
duyarlı yüreğine sağlık..
kutlarım.......sevgiler.