Özlüyor musun ?
Kana susamış bileklerim.
Kalbimin sesini duyamayacak kadar körelmişken zihniyetim. Yetim kalıyor kelimelerim... Söylesene hangi elime layık görüyorsun binlerce intihara şahitlik etmiş paslı jileti, söyle de orkestra ihtişamıyla büyülesin gözlerini. Kurumuş kızıl nehir , gamzelerim ile aktaracağım göz yaşlarımı. Göz yaşlarım ıslatacak artık kurak yalnızlıkları. Yenilir , yutulur gibi değil , adı üstünde sensizlik. Adı saklımda biz/sizlik. Sen , siz oluyor da biz olmaya yanaşmıyor sessizliğin... Bak yine gözlerimin önünden geçiyor yokluğun. Kahretsin yine gidiyorsun. Kalanlar üşüyor sen bilmiyorsun. Kal be kadın. Kal da ısıt dünden yakın olan yarınları. Rüyalarıma gelmesen de olur , yeter ki aynı yastığı paylaş benimle... Mevsimler hazanı gösteriyor. Gündüzler geceye düşman ,ömrümden birer saat arayla eksiliyor hatıralar. Sözler bozulmuş , şiirlerin üstünü küf kaplamış. Kalemden dökülenleri yama yapıyorum kağıtlara. Ellerinden düşen vedaya armağan ettim uykularımı. Şarkılar dudağıma düğümlü yokluğunda, varsın ben bir kadeh fazla içeyim de sen dön bensiz ıslandığın yağmurlarından. Kızımızı uyutmak için bestelediğin ninnileri , yüreğimi avutmak için söylüyorum geceleri. Haberin yok , çok özledim seni. Seni , senden çok seviyorum diyordun. Şimdi benden çok mu özlüyorsun sevgili ... | Doğan Yücetaş |