Kahır bul benim içinuçurum kenarında durur şelaleye bakar ölü gözlerle sevgiden yoksun geçen günleri düşünür gönül mazgalında pişen yüreğini ses ile söndürür ay ışığında dar barınaklar arıyor ey ölüm! kıyamda ruh uçar izdüşüme yaşam çizer renk renk akıbeti yalın unutuluşuyla hazan vakti çözer gün ışığı cümle çileleri rüyalarda çok gördü mehtabı denize şavkıyordu silueti malihülyalara kar yağdığında her mevsim donuyordu masum güzellik güneş düşüyordu üzerine erimiyordu gözleri günle yansıyordu içini ısıtıyordu umuduna doğan ay dışı kar yılgını mevsimlere gebe hasret örselenmiş ilhamın inişini bekliyor tan vakti zemzem içerken bir ahû ırmağından ilahî cennete çökecek figan kopsa bir anki ebedilik pınarı zannetti kor ateşi söndürüp mor hayallere sarıldı aşka davet o ses çağırır her gece muştulanmış yağmur göklerden savrulur kurtulur sevgi bağından aşkın yüceliğine çıkar bu tufan ki esen acı bir rüzgâr’ la can evi yıkılır hayal sır güzlere kazınır dağarcığı kınalanmış bahar kokar kalbi halkalanır eşsiz nurlara sessizlik kaplar geceyi ölüm bilir gerçeği sen bilirsin ben bilirim ürpertiyi. |
tewşekkurler
duygu yüklü kalem