hiç mi?seni kendimden çıkardığımda gece soyunup girer yatağıma Ay usulca sokulurken bağrıma yıldızlar tek tek kapatır ışıklarını.. senin içinde hayat sensizliğinde ölüm gizlenir.. seni unutmaya çalıştığımda Güneş batıdan doğar kıyametimin koptuğunu bilirim altın ve gümüş baltalar yer/yüzümü.. bu şiir de fire veren keşke sadece veda olsa.. bir aynalarla, bir sayfalarla sözleşiyorum bir aynalar bir sayfalar yalan söylemiyor bana.. ben bu işkence karşısında daha ne kadar dayanabilirim? hiç mi konuşmazsın hiç mi? |
sensizliğinde ölüm gizlenir..
Duru ve hoş bir şiir
Tebrik ederim.