Dokuz ayın hürmetine AnnelerŞiirin hikayesini görmek için tıklayın anneler dokuz ay taşır evlatlar dokuz gün taşımaz.
dokuzunuzda olmadık zamanlarda gözlerinizi açtınız dünyaya babanızın anlık hazzının çocukları annenizin gözbebeğisiniz koyun güttüğüm dağın yamacında billur suların aktığı koylarda bazen tandır başında kahi sarı kızı sağarken dünyaya açtınız gözlerinizi yalnızdım hep birde Allah şahitti hiç canım yanmadı umursamadım acıyı ve her birinizi sararken sevgimle yurdum sizi kalem tutmayan göğüslerimde birikirdi sevgim sarktıkça memelerim bereketlenirdi aş tanımayan kursağınıza değerdi hani tam dokuz ay gözlerinize bakardım ya aba vardı omuzlarımda ya sopa ya siz hiç umursamazdım yükmü! en güzelleri derdim... ahhh ah.. yaşım doksan şimdi bırakıldığım bu kapıda çok canım yanıyor biliyorum ve anlıyorum sizi bu pörsümüş gövdem size ağır geliyor ağır hummalı bir hasta gibi yeniden ve yeniden seriliyorum her gün muazzam toprağıma.. dokuzunuzu dokuz ay doyamadan büyüttüm.. şimdi inanın çok üzgünüm Varlığımla ‘’dokuz doğurttuğum’’ için size |
şimdi bırakıldığım bu kapıda
çok canım yanıyor
biliyorum ve anlıyorum sizi
bu pörsümüş gövdem
size ağır geliyor
ağır hummalı bir hasta gibi
yeniden ve yeniden seriliyorum
her gün muazzam toprağıma..
dokuzunuzu
dokuz ay
doyamadan büyüttüm..
şimdi inanın çok üzgünüm
Varlığımla ‘’dokuz doğurttuğum’’ için size
verilen sevgi ve emeklerin nasıl boşa gittiğinin belgesi olmuş şiir dost yutkunarak okudum harikaydı kutlar sevgiler sunarım...