BİR GÜL Kİ, RUHSAR-I ALBir gül ki, ruhsar-ı al sevdim mi, sevmedim mi? De, bana ey gönlümüm tabibi susma, n’olur. Bahtıma düşsün diye her sabah övmedim mi? Dilde zikri çok olan, mutlaka himmet bulur. Bir ahuyu düşümde görüp aşk ile yandım Bir kocamış faniye danıştım "ne hal" diye Uzun uzun düşündü bana kızacak sandım Gülüp yanıma geldi bu ahuyu "al" diye Konuşmaya başladı dinlerken merak ettim Anlattı anlamadım; yabancı bir lisanla "Gel" dedi gözleriyle hemen yanına gittim Dedi; oğul bu derdin çaresi yok sen anla Bir zamanı aradım ben olduğum içinde Lakin beni bulmaktan başka her şey bulmuştum Benliğime hapsolan sendin farklı biçimde Canını can bildiğim, murat alıp gülmüştüm Ağlasam faydası yok; gülsem zırdeli olup Bizim zümre görünce oynasın zil çalsınlar Hâlbuki biliyorum ömür vadeli olup Başını kaçıranlar ah etsin, alçalsınlar Bir gül ki, ruhsar-ı al, ruhumu esir ettim Ve halden hale geçip nefsi yerle bir ettim Güneri Yıldız (Elazığ, 27.12.2011) |
Ve halden hale geçip nefsi yerle bir ettim
çok güzeldi güneri bey ..şiir ister divan edebiyatı nazım ölçülerine göre yazılsın ister serbest yazılsın duyguyu geçirebilmeli karşısındakine..siz bunu yapan ender şairlerden birisiniz...hece şiirlerinizin hepsi mükemmel..kutlu/yorum..saygılarımla