aşkın gün adıkeşfimin felsefesi ya kara bir leke gibi görünür ya karanlığın içinde bir ışık bende meraktayım bulmaya çalıştığım...’sözcük’ a şıkkı geceler di mütemadiyen şık dururdu kandil çağrışımında kaldırmaz dı romantizmi masadan gözlerin sesi vâls olurdu loşluğunda o yüzden..beyazdı peçeteler b şıkkının tereddütü ’aşk’ olmanın külden çölüydü sızlıyordu bekleyişin güvercin kanadı akşamları ipsiz çeken cümlenin dip kenarı kızarmış ekmek kırıntısı tuzağı c şık değil di varlığının sözcüğü açılmadı kış güneşi nazarında yanlışlıkla..yalnızlığa satıldı arafın boşluğunda sıkıntılar su kesti gönül aynamda sustum ciddiyete imkân veriyordu vaktimin renkleri kimi kısalıyor beyazın yolu kimiyse uzuyordu varmaya siyaha tümleniyordu gri bir umut sarmalında yeni güneş muradında..ve ufuklu bir sessizlikle alıyordu adını ..gün.. patlıyordu bellek bulunmuştu sözcük ’yalnızlığa sevdalı bir gecenin aşkı’nda ama fûturun dişil yanı cilvesizdi topluyordu eteğini menkıbeyi bozmadan |