İNSANLAR ÖZLE GÜZEL
Dünden beri bu böyle, güzeli güzel kılan
“Kaşı” ile birlikte, güzeller “gözle” güzel. Oran varsa bir şeyde, orda tat ve güzellik Her uzvu uyumluysa, bir dilber yüzle güzel. Kişi neye muhtaçsa, elbette onu arar Âşık gerçek âşıksa, gözetmez kâr ve zarar Beste, güfte yok ise, sâde söz neye yarar Onca çalınan türkü, elbette sazla güzel. İnsan ise bir kişi, evet gönül almalı Sevdiğinin kalbini, hırsız olup çalmalı Sâde dişilik yetmez, eli, dili olmalı Kadın dediğin o ki, cilveyle, nazla güzel. Bölükbaşı kim ise, düğün ondan sorulur Köroğlu çalınınca, kalpler küt küt vurulur Güz mevsimi gelince, düğün, dernek kurulur Bolluk, bereket ayı, her mevsim güzle güzel. Âlimleri dâima, her an saygıyla anki Cehâlete düşman ol, ilmin aşkıyla yan ki Konuşmayan bir bilgin, kapalı kutu sanki İlimsiz bir şey olmaz, ilimse sözle güzel. Salkım söğüt misâli, insan biraz eğilse Ne beklenir ki bilmem, kişi kara câhilse Bedeni neye yarar, huyu güzel değilse Her şeyler geçicidir, insanlar “özle” güzel… 07/12/’12 Hanifi KARA |
Ne beklenir ki bilmem, kişi kara câhilse
Bedeni neye yarar, huyu güzel değilse
Her şeyler geçicidir, insanlar “özle” güzel…
Bu kadar güzelliğin içinde bir güzel de benden şiirinize gelsin Hanifi Bey.. Şiirinizi çok beğendim, güzelin de ötesindeydi. Özellikle son kıtası harikaydı. Yüreğinize, elinize sağlık. Saygılarımı sunuyorum...