Bugece yansın istiyorum en sevdiğim renk,
Tüm dünyayı kaplasın isi.
Tüm insanlık hep bir ağızdan küfretsin!
Ay yansın,sabah güneşi kararsın istiyorum.
Bir şey düğümlendi boğazıma
Yutkunamıyorum.

Nefes alamıyorum yemin ederim,
Zoraki yada öylesine aldığım nefes bile gitti,
Gözlerime batıyor o çok sevdiğim kirpiklerin,
Adını sayıkladıkça içim,
Kaburgalarım saplanıyor sırtıma.
İnceden bir sızı,acı diyemiyorum adına,
Sırtımda değil,yüreğimde ağırlığım
Taşıyamıyorum.

Kaçmak istedim,başka ütopyalara yelken açmak,
Uzun uzun istasyonlarda geçen trenlere el sallamak,
Ayrılırken sarılan samimi insanlardan bir sır çalmak
Hiç bir yere kaçamıyorum oysa ki;
Yüreğim hep benimleyken,bir arpa boyu ilerleyemiyorum.
Kendi kendimi kandırmaya çalışıyorum ama yüreğimi,
Kandıramıyorum.

İşte bu yüzden çok gevezeyim,
Sessizliklerin çıplaklığında boğulmamak için zırvalıyorum,
Ne zaman sussam yüreğim konuşur çünkü,
Bende onu duymamak adına,konuşuyorum,
Konuştukça batıyorum,battıkça;
Yazıyorum.

’Bana sakın Aşık olma’ diyen adam,
Anarşistçe bırakmışım sana kendimi,
Nasıl olur deme bana!
Hıçkıra hıçkıra,yumruklarımı sıka sıka,
Ağladım,ağladım da,
Kendime sustum.

Aynı yastığa baş koymuyoruz,
Bugece de göğsünde sonlanmıyor gecem.
Gözlerinden sızarak özledim diyemiyorum,
Hayatına giren her kadın kadar Aptal’ım belkide,
Lakin Yusuf’san;
Züleyha’dan beterim.
Parmağımı değil,yüreğimi katlettin.

Asla bir Şair’e aşık olma,yazmak için katleden celladın,sol kaburganın içinde ki katilin olur bilemezsin.
Hadi git zıbar şimdi.


Suna A. GÜLSOY 15.12.2011 (04:41)