SAHİPSİZ ŞİİR(20)
Çok acıyı devirdim, hiçten avare gibi
Garip kulum dedikçe,hep vurdular sırtımdan Sevdama Laik görülen, cehennemin kör dibi Garip kulum dedikçe, hep vurdular sırtımdan Hüzünleri dizdikçe, kader bana gülmedi Savurdukça savurdu dağ, yamacı bilmedi Yâre gözyaşı döktüm, o ise hiç silmedi Garip kulum dedikçe,hep vurdular sırtımdan Tekten sevdalar için, ne çölleri bıraktım Nede güvensiz tutan, o elleri bıraktım Düşen aşk tezenesi, ben telleri bıraktım Garip kulum dedikçe, hep vurdular sırtımdan Artık bana yetmiyor, yakılan mum ışığı Karanlıklar bağlamış, türlü türlü kuşağı Hangi ışık kurtarır, böyle küllen aşığı Garip kulum dedikçe, hep vurdular sırtımdan Her acının ben gibi, dertli bir sahibi var Sözlerimin özeti geniş yolum bile dar Saklanmışım kedere bulurmu kİ beni yar Garip kulum dedikçe, hep vurdular sırtımdan Dokunurda ısdırap, konar hasret telime Bazen kuru gazeli, tutuşturur elime Hep hüzün türküleri alıştırdım dilime Garip kulum dedikçe hep vurdular sırtımdan |