özgür insanlar ağlayamazlarŞiirin hikayesini görmek için tıklayın N.H.R.’na itafen...
kırılan imge, kopan harf diz çöken şiir eli izmarite yapışmış şair yürekte ateş, dilde kül körkütük sarhoş ıssızlık çiçeği açarken kol gezinir tufanlar mavinin son deminde. işlenen cinayettir! gırtlak gırtlağa çarpışan kuşkular arasında farkedilir ki; zanlısı, kayıp yolların yolcusu.. bir kavşakta esaretine koşarken yakalanır özgürlüğü hiç düşünmedim diyemeden iklimsiz zindanların baş kahramanı bulur kendini uzaklardan gelen n-ey sesine dönecekken başı bir balonluk nefesi tüketir elif-i çekerken kafiyene gizle beni özgür insanlar ağlayamazlar.. |
saygılarımla