soluksuz geçiyorum bir hüsran tufanından
ellerim bağlı ardımdan
yüreğim dikenli tellere takılıp kopan uçurtma
başı önünde bir siluet çakılıp kalıyor aklıma
sömürgeciler altında ezilen ülkem kadar tanıdık
kirpiklerime tuzlu acılar konuyor
güvenin sınandığı anlarda
bertaraf ediliyor bağrıma yuvalanan sevdam

adeta deprem, dipsiz uçurumlara düşüş
bir yanım sürekli bağırmak istiyor haksızlığa
kalbimin kıvrımlarına sıkışan bütün duyguları savurmak
bir yanımsa susmak sonsuzluğa
zaman kana susamış bir cellat
içim yaralı insan kalabalığı
ölüme dörtnala soluksuz koşuş

bir cenderenin ortasında
çekip saçlarımdan
atıyorlar dinginsiz bir fırtınanın kollarına
elerim kopuyor bileklerimden
ruhum bedenimden
bakışları donmuş küçük kız çocuğunun ürkek haliyim
gözlerim savunmasız, içim titrek ve yufka
dilim kör bir şair
yırtılır gülüşlerim, yüzümün ortasında

ey umut cellâdı kader
ne acılar boca ettin üstüme
bilirim, sen avını sevinçleri en coşkulu olandan seçersin
ne sevdalar boğdun zulmün zehirli sularında
sevenleri parçalayacak kadar ceberutsun
yırtsam diyorum gözlerindeki perdeyi
görsem içindeki bütün kötülükleri
savursam dipsiz kuyulara
gülsem gülsem, hiç durmadan gülsem
başkaldırırcasına oyunlarına

öfkem sınırda!
taşırmaya zorluyor sabrımı
yapışsam diyorum zamanın yakasına
söküp alsam çocukluğumu
alsam hayallerimi rüzgarın gırtlağında
sonra sorsam, o mavi duru
umutla beslediğim düşlerin hesabını
bir de sığınsam tanrıya dualarımla
çıkarıverse şu gözlerime çakılı silueti

ey bağrıma yuvalanan sevdam
güneş yine doğacak ufuklarda
kalbim baharın eşiğinde bekleyen mevsim
olmaz deme, bir bahar karşılaşırız seninle
ıssız gecelerin alacasında
bakarsın bir yıldız düşer gözlerime
yine ellerim bağlı ardımdan
dokunmadan sevgiliye
geçerim bir hüsran tufanından
olmaz deme sevdam
biz yine karşılaşırız seninle

18/12/20011/ N_Erol