masal
mutlu sonla biten masallar dinleye dinleye
çocukluğumuzdan beri hep bir masal kahramanı olmak istedik içten içe... oysa biraz pinokyo idik hepimiz polyannacılık oynarken sandık ki içimize atınca kederleri beyaz atlı prensimiz bir görüşte vurulacaktı sahte gülüşümüze sonra atının terkisine atıp bizi masal masal gezdirecekti. olmadı işte... yalandan mutluluk pozlarımızı yemedi kimse. zaten beyaz atlı prens de mutsuzdu iki mutsuz bir olunca samanlıkta yangın çıkardı ancak. prens bunu bilecek kadar kültürlüydü kültürlü olmasına da macera arıyordu besbelli sıkılmıştı saray erkanından mutsuzluğu da zaten can sıkıntısından neyse işte... prens beyaz atıyla gezedursun ormanda spor olur en azından... biz neyi bekliyoruz hala? masallar yalan duamız ayan beyan- ken? |
Şiirlerin çağ atlamaya başladı iyi-ce...
Okuduğum en güzel şiirlerden birisiydi bu...
Tebrikler