BIRAK ÖMRÜM UZAKLARDA AZALSIN
Bir şafak vakti ruhumu yokladım
Yüreğimi temizledim pakladım Şiirlerimi dağlara sakladım Bırak sözüm sözlerden ırak kalsın Bırak ömrüm uzaklarda azalsın Önce resimlerim sararıp soldu Gün ağarırken suretim kayboldu Mazi kül oldu avucuma doldu Bırak yüzüm yüzlerden ırak kalsın Bırak ömrüm uzaklarda azalsın Rüyamda tüm dağlara ayak bastım Ruhumu her köşe başına astım Yıllara değil yollaradır kastım Bırak izim izlerden ırak kalsın Bırak ömrüm uzaklarda azalsın Baktığım ufuklar bir bir sarardı Tutuldu güneşim göğüm karardı Gözyaşımla dolu her dağın ardı Bırak gözüm gözlerden ırak kalsın Bırak ömrüm uzaklarda azalsın Kırıldı gönlümün en ince teli Hala türkümü söyler sabah yeli Dokundu ruhuma maveranın eli Bırak sazım sazlardan ırak kalsın Bırak ömrüm uzaklarda azalsın Muhammed Mehmet GÜL |