EMELİME KAVUŞSAM
Olmazlar olur olur, ümit kesilmez Hak’tan
Rabbim nasip eylese; emelime kavuşsam. “Canım, efendim” dese, her fırsatta o bana Sevdiğini söylese; emelime kavuşsam. Benim verdiğim gibi, gönül verseniz sizde Gözümüzde daha fer, derman var iken dizde Sessiz, sâkin bir hâlde, yazlık dağ evimizde Benim ile yaylasa; emelime kavuşsam. Beni hatırlar mısın, hülyâlara dalınca? Birden kıyama dursan, selâm mı alınca? Hep yanında olsam ben, biraz uzak kalınca “Canım” diye heylese; emelime kavuşsam! O konan engelleri, benim aştığım gibi Yıkarak o bentleri, benim coştuğum gibi İkinci baharımda, benim düştüğüm gibi Aşkı o da boylasa; emelime kavuşsam. Sana şiir okusam, öyle ki hece hece Ben aşkta kral olsam, sen ise kraliçe Dillerde destan olsa, tamda kırk gün kırk gece Düğün yapıp toy tutsam; emelime kavuşsam… 04/12/’11 Hanifi KARA |
gün doğmadan neler doğar...
güzel bir şiirdi.
gönülden tebrik ediyorum
saygım ile