Dün gece hayalinden, gönlüme düştü sızın.
Hasretin gelen oku, şu sinemi delendi!
Gecenin yarısında, düşünürken ansızın;
Sana hasret gözlere, hayalin perdelendi.

Yakut dudağa gizli, inci dişler ile sen,
Öyle gülümsedin ki; güller düştü hüzüne.
Hangi göz inanır ki? Bakarken nefes kesen;
Pembe şafak tülünden, duvak inmiş yüzüne!

Geçmişten seda sundu hüzünlenen şarkımız.
Hayalinle göz göze gelirken dedim:’- Dinle,
Leyla ile Mecnun’dan kalmadı bir farkımız! ’
Kalbimden gelen sesle, konuştum hayalinle:

’-Düştüğüm sevdaya bak, sözlerime inan ki
Çıkılmıyor içinden, sevdan ummandan derin.’
Gözlerimin içinden ruhuma aktın sanki,
Billûr gibi sesinle, dedin: ’-Böyle kaderin! ’

Yine ateşli başım, kalbime suçu verdi?
Düşlerin güzel süsü, gönüllerdeki gelin...
İlk adımı atarken hayalin uçuverdi.
Yine sensiz kalmakla, ödenirken bedelin.

Hicran düşmüş kor yürek, hasret günleri sayar.
Umudun fidesini, toprağa mı geç ektim?
’-Neden kurudu? ’ Diye, suçu bende bulma yâr,
Kaybolmasa hayalin, neler söyleyecektim?

’-Güvercinler konmuyor, başı artık ıssızmış.
Kalmamış oluğunda, bir damla su, hatta nem...
Vedasız gittin diye, küsüp toprağa sızmış;
Hani çeşmemiz vardı... O kurumuş birtanem! ’

Çile umut tahtında, acımasız zamandı.
Kaderin pençesinden düştüm ecel terine,
Hayal deyip geçme sen, aslından da yamandı.
Ruhum düştü eleme, beterin beterine!

Son umudun, son mumu... Damla damla erime!
Günahtan hatıran var, gözyaşımla paklanan.
Hayalin uçtu diye hüzünlü gözlerime,
Senin resmini buldum, gizli gizli saklanan.

Benim ve senin için, hiç gelmeyen yarından,
Alevin damlaları gözlerime üşüştü.
Tutamadım birtanem. Taşarak pınarından;
Gözbebeği üstüne, senin resmine düştü.
İki alev damlası, gözlerini öpmüştü! ...