Gülkurusu akşamlar
İçimi sızlatır.
Güneş batar birazdan
Ay doğuşuna hasret kalmış
Bir çift göz
Yokluğuna ağlaşır.

Kan ter içinde kalmış kalbim
Asude ruhumda cehennem meleği bakışın
Titreyen kandilleri üşütür
Laciverdi yosun tutmuş gecenin,
Çığlığı susan mehtabın,
Ufuklardaki iç çekişidir yalnızlık
Rengi kararmış güllerin resmi olur
Büyür içimde acılar yangını

Denizler yarılırdı gözlerinde
Sana bakarken kalbini görürdüm
Mavi bakışında yelken açardım aşka
Garip bir tebessüm konardı dudağıma

Ahların yalnızlığıdır
Deli gönlünü sır yapan muamma
Fethi zor olur yüreğinde
Temiz güller yeşertenin

Ağrısı kalmazdı ellerimin
Dokunsa yanağının okyanusuna

Hayatın buzdağlarına çarpan gemiler
Sevda korsanlarına emanet
Gülüşüne mağlup olur yüreğim
Firakın kırbacında inlese bile aldırmaz
Yine seni sever inadına
gülkurusu akşamlarda
bir türkü kalır dudaklarımda:

’’Elini tutamasam da
Sana canım diyemesem de
Sevmesen de hiçbir zaman
Seni seviyorum
Seni seviyorum…’’

23. 09 2007

Hüseyin Özbay