Gülkurusu akşamlar
Gülkurusu akşamlar
İçimi sızlatır. Güneş batar birazdan Ay doğuşuna hasret kalmış Bir çift göz Yokluğuna ağlaşır. Kan ter içinde kalmış kalbim Asude ruhumda cehennem meleği bakışın Titreyen kandilleri üşütür Laciverdi yosun tutmuş gecenin, Çığlığı susan mehtabın, Ufuklardaki iç çekişidir yalnızlık Rengi kararmış güllerin resmi olur Büyür içimde acılar yangını Denizler yarılırdı gözlerinde Sana bakarken kalbini görürdüm Mavi bakışında yelken açardım aşka Garip bir tebessüm konardı dudağıma Ahların yalnızlığıdır Deli gönlünü sır yapan muamma Fethi zor olur yüreğinde Temiz güller yeşertenin Ağrısı kalmazdı ellerimin Dokunsa yanağının okyanusuna Hayatın buzdağlarına çarpan gemiler Sevda korsanlarına emanet Gülüşüne mağlup olur yüreğim Firakın kırbacında inlese bile aldırmaz Yine seni sever inadına gülkurusu akşamlarda bir türkü kalır dudaklarımda: ’’Elini tutamasam da Sana canım diyemesem de Sevmesen de hiçbir zaman Seni seviyorum Seni seviyorum…’’ 23. 09 2007 Hüseyin Özbay |
ilteris...
son kıtaya kadar müthiş imgelerle coştum. son kıta... çok da gerekli miydi? bence ahvalin anlatılmıştı bile zaten... bu kadar güzel imgelerle bu sevgi sonuna kadar anlaşılmıştı.
kaleminden son derece güzel şiirler okuyacağıma inanıyorum. izlemedeyim.
saygılarımla...