Kepenk
Kapanıyor gece kepenkleri yüreğimin
kırmızı bir şal sarıyor gözyaşlarınla ıslanan bedenimi ah acılara meyil vermiş yüreklim bak nasılda sarıya boyanıyor şehir mavilikleri çürüterek içimizde. Dumanlı bir şehrin eğiliminde çevirirken barbut köşe başında, bir ayyaş musikisi dilleniyor damağımda sonra bir dilencinin dudaklarında öğreniyorum şehirle sevişmeyi seviyorum seni iki dişli bir yalnızlık korkusunun koynunda boşaltırken iç kanamalarımı Bırakmadan kırmızıları Fırat’ın azgınlığına bitecek değildir bitmeyecekte umutlarım benliğimi gömdüm artık toprağa geriye kalan mavi bir kefen şimdi indirdim artık tüm perdelerimi bir avuç dolusu sır elimde şimdi Selçuk ERKİ |