KİLSƏ
Sənin
qalxdığın pilləkanlar kilsəyə gedən yoldakı pilləkanlar kimi müti və qorxaq... Addımların qulaqlarımda kilsə zəngi kimi lal və dəhşətli səslənir... Sözlərin kilsə şamları kimi işıqsız və yox olmağa məhkum... Sənin qalxdığın o qara pilləkanların hər pilləsi yaşanmış illərinin tablosudu. Dayanma pilləkanlar qalxmaqçündür... Mən sənin mənə aşiq olmaq ehtimalını sevdim. Mənim ehtimallarım sənin ayaq səslərin kimi lal sözlərin kimi işıqsız pilləkanların kimi qorxaq deyil.... |