HƏDİYYƏ
HƏDİYYƏ.
Sevgililər günündə, gecə hədiyyə verəcəyəm saçlarımı sənə. Sən də əllərini hədiyyə verərsən mənə. Səhər açılanda, günəş səni saçlarımla özünü asdığın məni isə əllərinlə özümü boğduğum zaman işıqlandıracaq. Bəlkə... bundan sonra bir-birimizi başa düşərik. Bəlkə... bundan sonra dünyanın ən böyük problemi olan “anlamaq dərdi”ni güldürə bilərik. |
Favori listeme alıyorum, sonradan da okuyabilmek için (ben çok çok az şiiri favori listeme alırım)
Son derece güzel ve normak başlayan bir şiirde, bir anda dehşetengiz bir sahne çıkıyor karşımıza!
Sonucu, bedensel ölüm fikri olarak değerlendirirsek, çok ilginç bir hikaye, tamamen kendine has bir şiir ortaya çıkıyor. Ancak, tarafların birbirlerini öldürmelerini, benliği ya da farklı fikirleri öldürmek olarak sembolik bir "cinayet" ya da "idam" şeklinde algılarsak, daha romantik ve mutlu sonla biten bir hikaye karşımıza çıkıyor.
Bu şiir, kendine has,
benzetme harika...
Edebiyatla kalın,
Sevgiyle, saygıyla...