Dünya, ay bir gezeğen, döner yörüngesinde
Her gündüz bir geceye, gece gündüze muhtaç.
Kovalar birbirini, aylar, mevsimler, yıllar
Yaz gelmeden güz gelmez, her yaz bir güze muhtaç.

Bu dünya fâni ise, orası ebedîdir
Bunun böyle olduğu, açık, seçik, bedîdir
Göz öyle bir organ ki, o aşkın mâbedidir
Hilâl kaşla birlikte, âşıklar göze muhtaç.

Bülbülü nâlan gibi, gülün dalında ötmek
Âşıkların tek derdi, yârin gönlünde yitmek
Fazlasını atarak, darasız kelâm etmek
Redifli, kâfiyeli, şâirler söze muhtaç.

Ecel zili çok yakın, senin de başlar göçün
Nerden geldin, işin ne, yaratıldın sen niçin?
Böyle konulmuş kural, neslin devamı için
Her kızsa bir erkeğe, erkekler kıza muhtaç.

Derinden of çekerek, eski günleri anmış!
Cehennemi içinde, daha yanmadan yanmış
Kimi küsmüş hayata, yaşamaktan usanmış
İnsanların pek çoğu, gülen bir yüze muhtaç…

26/10/’11
Hanifi KARA