ütopik kadından III
Kesinleştiğinde ölüm Baudelaire’in yalnızlığında
tez gelsin, çağırın o şiiri tam da sırtımdan alsın canımı, ben görmeden bir tarafa bırak eti-kemiği ruhumu giydim üryan sessizliğinde Işıklar, sokaklar ve erguvan dolu bir gece vardı içimde dudağıma kazıdığın yakamoz dolu çığlıklar masumiyet damgalı, içinden, "sen" çıkarsın diye, bir o kadar matruşka perdelerin ardında yatan şehir sessiz sedasız üfledi mumlara bu gece de söndü yine, söndü içimde |