Sylvia
"yumuyorum gözlerimi, yıkılıp ölüyor dünya,
yeniden doğuyor açınca gözlerimi, kafamın içinde yarattım seni galiba." Sabahın nefesi belki de gecenin sağır kulağı gibiydi elimde bir kutu siyah güllerin renginde benim, kıyısı olan bir şehrim, içindeyim yakamoz olsan da bu kumsal, kaybolur çılgınlığında, sokaklarında bir çok insan, yaşadıkça, soluk... zamansızlık değil miydi sorunun? vefalı olmalı bu morglar, biliyordun ölülerin çığlığını duyabilecek kadar yürekli heyecanlı bir günahtı işlediğin Sylvia, taşıdığın bir yüktü Ne içirdin bu kuklalara, farkın buydu belki de Sus ve iç şunu, beklediğin gibi değil, öyle değil mi? iyi geceler, özledim seni.. 9Mart/2012 e.y |
Berhudar olun...
(Sayfama beklerim, okunmaya muhtaç şiirlerim...)