7. Hapishane
gülümsemelerimi dinliyordun
sen, öyleydin hep içten gülüşün geliyordu zihnime gözlerimi kapadığımda kapıya geldiğim gün, rüzgar vardı çevrede sus, gülme, tehdit ediyorum mutluluk için kirli bir siyah vardı yüzümden kaya kaya düşen bir tek damlanın üstünde kaybolan halkaları gibi iz bırakırdı şüphelerim boşunaymış seni yok eden mavi değil, biliyordum ve doğduğunu gördüm dünyanın en ucube yerinde tebrikler ölemedin İstanbul’da teşekkürler geldiğin için şimdi git |