ütopik kadından VII
gizlenen bir şehir var
insanlar var içinde sağda solda dağınık dolaşan onlar, bizim sokaklarımızı yaratıyorlar yürüdüklerinde duymuyorum doğrularını ve yanlışlarını zihinlerine atıyorlar yorgunluklarını görüyorum onları biz yarattık, biliyorum biri var duyuyorum, dinliyorum belli-belirsiz söyleniyor, takip etmeye başlıyorum koşmaya başlıyor arkasına bakmadan kovalıyorum kokusunu, saçlarını bırakıyor geride topluyorum yerden birtakım harfler var orada onları biz yarattık, biliyorum ağaçlar, ardından kayboluyor yapraklarını döküyor yavaşça yürüyorum çıtırtılar kalıyor geriye susuyorum aynı saatte aynı gölgede aynı ağacın altında onları biz yarattık, biliyorum |