Ben, bu mevsim başlar mı derken,
Kedere yatırdım yüreğimi geceden,
Yüzümde tuz yanıkları,
Gözlerim feri kaçmış sokak lambası

Bir kız çocuğu bakmakta,
Gözlerimin etrafında uçuşan karlara
Başını yaslamış soğuk camlara
Çiçekler çiziyor düşlerinin buğusuna

Keskin mentol kokusu açıyor tıkanan zihnini
Değiştiriyor, Tanrıdan İstenilecekler listesini
Birinci sırada, altı delik olmayan umut sepeti
İki mevsim önceydi, yalanın adını işitmemişti
Her boşluğa ektiği umutlarını topluyor
Topraklarını nadasa bırakıp,
Karamsarlığa göçenlere hayret ediyordu.
Adım attıkça yükü hafifliyor, o aldırmıyordu
Yolun sonuna geldiğinde farketti, sepetin altı delikti...

İkinci sırada, nokta nedir? , nasıl konulur? dersi
O, nokta kimliğine bürünmüş virgüllerin sahibi
Yarım nefeslik molaların efendisi
Topla hadi kendini, kar tanelerinin gösterisi bitti...