İsimsiz Enstrümanfazlalaştı bu şehir, oburlaştı gecelerden koptu çokça yüklem çokça sökülen her düğmenin gece yorgunluğunda gizle bir özne taşıdı velet tanrının eşiğinde doğdu gün ah mavi, ah gökyüzünün endişesiz martıları neden bu kadar iyi arkadaştı bu telaşı biteremedi adem doyamadı bir an önce içine çekemedi Cocyte can dökülmeden elma şekerini tadamadı çocukluğunu tadamadı bir an önce ölmek varsayım , vakti akşam başka bir gün gelse de farkedemedim, üzgünüm... |