Ablama...

Elimde kalan üç beş sevdama
İyi bakıyorum
Mümkünse çok sevmiyorum bağrıma basmıyorum
Yani bilirsin elimden ne kadar gelirse işte
Elimden az sevmek gelmez illa kaçırırım ipin ucunu ya
Tanırsın az çok beni

Az önce aldım suskunluğunun çığlığını
Zarfa koymamış
Islandım
Yok vallahi değil beni ıslatan gözümden akan..
Dedim ya yolladığı çığlık ıslak .. her neyse


Diyorsun ki düzelir merak etme
İnsan söze anlam katar ama suskunluk adamı yıkar
Anlama ne hacet..
Ben en çok da suskun çığlıklara anlam katarım o bilir
Sen bilmezsin


Şimdi saçlarımı kökünden kazıttıracak kadar dışa vuran öfkemi
Kendime olan öfkemi
Sevdama olan öfkemi yıkayabilir misin alnından damlayan düşlerde
Durdurabilir misin söyle kaçan gözlerini


Her sevdamda kaç kuyu düşüyorum sen bilmezsin
Kaç nehir kızılında boğulduğum
Kaç balık karnında yutulmuşluğum var
Bilmezsin
Kaç zindan yaşadım ben sevdalarda
Kaç kafir oldum kaç iblis hilelerde kuytularda

Dedimya
O bilir beni
Sen bilmezsin
Elimde kalan son birkaç sevdama iyi bakıyorum
Çok sevmiyorum bu yüzden
Belli etmiyorum hem
Kaç defa kaybettim ben onları düşlerimde
Sonra yaşadım terk edişi
Ve her vurduğunda kalbime damarlarım titredi
Ellerim uyuşuk
Kan çekildi benzimden


Ağlamaktı pişmanlığım sevmekti birde
Kaç sevda sevdim onu ben kaç vuslat kaç hicran
Yalnızlığımın boşluğunda yer verdim ben ona
En çokda buydu beni acıtan
Sen dinle…

Diyorsun ki ölmezsin korkma
Kaç bahar ağladım ben bahar öldü ben ölmedim
Kaç kurşun çıktı ciğerimden ben saymadım
Korkma
Ölmezsin diyorsun

Fakat ölen bir yerlerim var ustam
Ölen kederlerim
Ya sevdamı öldürürse gözyaşım
Ya suları yakarsa gönlümün sevda ateşi ustam
Ya ben o mavi gözlerde yanmışsam
Hangi ateş sulasa beni
Ben kokmam
Ölüm koksun külümde
Hissetmem ustam…